ხელმისაწვდომობა — ეს არის სპეციალური დოკუმენტი, რომელიც აძლევს უფლებას ნებისმიერ პირს, რომელიც მითითებულია ხელმისაწვდომობაში, წარმოადგინოს ფიზიკური ან იურიდიული პირის ინტერესები.
ხელმისაწვდომობა შეიძლება იყოს გენერალური და სპეციალური — სპეციალური უფლებამოსილებებისთვის (მოქმედებებისთვის). გენერალური ხელმისაწვდომობის გაცემა მიზანშეწონილია საკუთარ ბავშვებს, მშობლებს.
ხელმისაწვდომობას აქვს მოქმედების ვადა. ხელმისაწვდომობაში ეს ვადა მითითებულია. თუ ხელმისაწვდომობაში ვადა არ არის მითითებული, მაშინ, როგორც წესი, ის მოქმედებს 1 წლის განმავლობაში. ზოგიერთ ქვეყანაში ეს ნიშნავს ხელმისაწვდომობის უსასრულო მოქმედებას. მაგრამ, უმეტეს ქვეყნებში, ვადის გარეშე ხელმისაწვდომობისთვის, არსებობს წესი, რომ ეს უნდა იყოს მითითებული ხელმისაწვდომობის ტექსტში.
ზოგიერთ ქვეყანაში ხელმისაწვდომობის ვადა შეზღუდულია კანონმდებლობით და არ აღემატება, მაგალითად, 3 წელს. ანუ, უფრო დიდი ვადის დაწესება შეუძლებელია.
ხელმისაწვდომობის დამოწმება შესაძლებელია ნოტარიუსთან, საკონსულოში (კონსულის მიერ), საავადმყოფოში (ექიმის მიერ), თუ ადამიანი ვერ ტოვებს საავადმყოფოს თავისი მდგომარეობის გამო, ადგილობრივ თვითმმართველობის ორგანოებში (ეს შესაძლებელია, მაგალითად, იტალიაში). ხელმისაწვდომობა ასევე შეიძლება იყოს იურიდიული პირის (საწარმოს) მიერ დირექტორის სახით.
საწარმოს მიერ გაცემული ხელმისაწვდომობა ქვეყნის შიგნით მოქმედებებისთვის, როგორც წესი, არ საჭიროებს ნოტარიულ დამოწმებას. მაგრამ, ინტერესების დასაცავად ან წარმოსადგენად უცხო ქვეყნებში, ხელმისაწვდომობა უნდა იყოს საკონსულო ან ნოტარიული აპოსტილით ან ლეგალიზაციით (თუ ქვეყნებს შორის არ არსებობს შეთანხმებები დოკუმენტების გამარტივებულ მიმოქცევაზე).
ხელმისაწვდომობაში მითითებულია ორივე პირის მონაცემები — ნდობის მიმღების და ნდობის მიმცემის (პასპორტი, დაბადების თარიღები, პირადი ნომრები ან კოდები), ხელმისაწვდომობის შედგენის თარიღი, უფლებამოსილებები და ხელმისაწვდომობის მოქმედების ვადა.
აპოსტილის მქონე ქვეყნებისთვის — საჭიროა აპოსტილი. სხვა ქვეყნებისთვის — ლეგალიზაცია.